Stale nierdzewne SS316 są zwykle używane do balustrad instalowanych w pobliżu jezior lub mórz.SS304 to najczęściej używane materiały wewnątrz lub na zewnątrz.
Jako podstawowe gatunki amerykańskiego AISI, praktyczną różnicą między 304 lub 316 a 304L lub 316L jest zawartość węgla.
Zakresy węgla wynoszą maksymalnie 0,08% dla 304 i 316 oraz maksymalnie 0,030% dla typów 304L i 316L.
Wszystkie inne zakresy pierwiastków są zasadniczo takie same (zakres niklu dla 304 wynosi 8,00-10,50%, a dla 304L 8,00-12,00%).
Istnieją dwie europejskie stale typu „304L”, 1.4306 i 1.4307.1.4307 to wariant najczęściej oferowany poza granicami Niemiec.1.4301 (304) i 1.4307 (304L) mają zakresy węgla odpowiednio maksymalnie 0,07% i maksymalnie 0,030%.Zakresy chromu i niklu są podobne, nikiel dla obu gatunków ma minimum 8%.1.4306 jest zasadniczo niemieckim gatunkiem i zawiera 10% minimum Ni.Zmniejsza to zawartość ferrytu w stali i okazało się, że jest to konieczne w niektórych procesach chemicznych.
Europejskie gatunki dla typów 316 i 316L, 1.4401 i 1.4404, pasują do wszystkich pierwiastków z zakresem węgla maksymalnie 0,07% dla 1.4401 i maksymalnie 0,030% dla 1.4404.Istnieją również wersje z wysokim Mo (minimum 2,5% Ni) 316 i 316L w systemie EN, odpowiednio 1.4436 i 1.4432.Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, istnieje również gatunek 1.4435, który jest zarówno wysoki w Mo (minimum 2,5%), jak i Ni (minimum 12,5%).
Wpływ węgla na odporność na korozję
„Warianty” o niższej zawartości węgla (316L) zostały ustanowione jako alternatywa dla klasy węgla „standardowego” (316) w celu przezwyciężenia ryzyka korozji międzykrystalicznej (rozpadu spoiny), co zostało zidentyfikowane jako problem we wczesnych dniach stosowania te stale.Może to spowodować, że stal będzie utrzymywana w zakresie temperatur od 450 do 850°C przez kilka minut, w zależności od temperatury, a następnie narażona na działanie agresywnych środowisk korozyjnych.Korozja zachodzi wówczas w pobliżu granic ziaren.
Jeśli poziom węgla jest niższy niż 0,030%, to korozja międzykrystaliczna nie zachodzi po ekspozycji na te temperatury, zwłaszcza w okresach, które normalnie występują w strefie wpływu ciepła spoin w „grubych” przekrojach stali.
Wpływ poziomu węgla na spawalność
Istnieje pogląd, że typy niskowęglowe są łatwiejsze do spawania niż standardowe typy węglowe.
Wydaje się, że nie ma ku temu wyraźnego powodu, a różnice są prawdopodobnie związane z niższą wytrzymałością typu niskowęglowego.Typ niskowęglowy może być łatwiejszy do kształtowania i formowania, co z kolei może również wpływać na poziomy naprężeń szczątkowych pozostawionych po formowaniu i dopasowaniu stali do spawania.Może to spowodować, że „standardowe” rodzaje węgla będą wymagały większej siły, aby utrzymać je w pozycji po zamontowaniu do spawania, z większą tendencją do odskakiwania, jeśli nie są odpowiednio utrzymywane w miejscu.
Materiały spawalnicze dla obu typów są oparte na składzie niskowęglowym, aby uniknąć ryzyka korozji międzykrystalicznej w zakrzepłej bryłce spoiny lub dyfuzji węgla do metalu macierzystego (otoczonego).
Podwójna certyfikacja stali niskowęglowych
Stale produkowane na skalę przemysłową, przy użyciu obecnych metod wytwarzania stali, są często oczywiście produkowane jako gatunki niskowęglowe ze względu na lepszą kontrolę w nowoczesnym stalownictwie.W związku z tym gotowe wyroby stalowe są często oferowane na rynku jako „podwójnie certyfikowane” dla obu oznaczeń gatunków, ponieważ mogą one być następnie wykorzystywane do produkcji z wyszczególnieniem dowolnego gatunku w ramach określonej normy.
304 typy
BS EN 10088-2 1.4301 / 1.4307 do normy europejskiej.
ASTM A240 304/304L LUB ASTM A240 / ASME SA240 304/304L zgodnie z amerykańskimi normami dotyczącymi zbiorników ciśnieniowych.
316 typów
BS EN 10088-2 1.4401 / 1.4404 do normy europejskiej.
ASTM A240 316 / 316L LUB ASTM A240 / ASME SA240 316 / 316L, zgodnie z amerykańskimi normami dotyczącymi zbiorników ciśnieniowych.
Czas publikacji: 19 sierpnia-2020